Kardeşimle göz göze gelip bir iki saniye düşündükten sonra .Gençliğin verdiği cesaret ve aklımızın çok ermemesiyle babamızın sunduğu seçeneklerden ilk ini seçip işletmede ikinci nesil olarak koltuğa oturuyoruz.Benim 4.yılım ve kardeşimde yeni başladığı iş hayatında ilk icraatımız arabalarımızı değiştirip 2 adet spor araba almak oluyor.Babasından haftalık alırken birden hesap etmekte zorlanacakları rakamları görmek kar-zarar nedir ? maliyet nedir ? Ticaret nedir ? bilmeyen bize ,kısa sürede Holding olucaz ,şunu yapıcaz bunu yapıcaz demeyle pazarlama müdürlerine BMW almayla başarılı olunmayacağını acı şekilde öğretiyor.Aradan 1 yıl geçmeden sıfırı tüketip firmayı çok sıkıntılı hallere sokuyoruz.

Babamızında sağlığını biraz daha toplamasıyla fabrikaya akıl almaya çağırıyoruz.Yaşananları anlattıktan sonra gel firmanın başına  geç yol göster desekte kabul etmiyor.Bize verdiği nasihatsa düşünün taşının nasıl bir çözüm buluyorsanız bana bildirin diyor.Konuştuğumuz seçeneklerin bir çoğuda babamın yıllarca gece 2 lere kadar çalışarak tırnaklarıyla kazıyarak edindiği malları mülkleri satıp savmak ve borcu kapatmak.Yaptığımız borç o kadar ciddi rakamlara çıkıyor ki ne yazık ki herşeyi satıp savsak anca yaptığımız hatayı temizleyebiliyoruz.

İki kardeş ve yeni ortak başbaşa kalıp ilk ciddi ticaret sınavımızı veriyoruz.Babamızın nasıl diyorsanız öyle yapalım elimizde birşey kalmayıp gidip bir yerde çalışacaksak çalışırız ama kararı siz verip uygulayacaksınız sözü bizi hepten köşeye sıkıştırıyor. Şimdi düşünüyorumda o gün ben babamın yerinde olsam ve oğlum bütün hayatın boyunca kazandıklarını kaybediyoruz dese ,sen bak karar ver satıcaksan sat yada nasıl çözüceksen çözmü derim yoksa ,kaybol gözüm görmesinmi deyip işleri toparlamayamı çalışırım.

Nedenini bilmem ama babam o gün doğru bir karar verdi,Çok riskli ama doğru bir karar.Oturduk iki kardeş bir program yaptık ,aylık karımız ne kadar ,ne kadar borç ödeyebiliriz.Maliyetleri nasıl kısarız ,satışları nasıl karlı hale getirir ve arttırırız gibi bir sürü şeyi tartıştık.Uzun bir planlamadan sonra gece gündüz demeden borcu kapatmak için çalışma kararı aldık.( O tarih üniversiteye ara verdiğim zaman oldu.Yıllar sonra tekrar Rahşan affıyla girip üniversiteyi bitirebilmiştim.)

Ertesi gün bütün alacaklıları teker teker topladık.Herkese durumu anlatıp borçlarını dövize cevirip sabitlediğimizi ticarete devam edeceğimizi ,bundan sonra vadeli işlem yapmayacağımızı söyledik.Çok iyi hatırlıyorum ,alacaklılardan bir tanesi ki alacağı 87.500 $ tutuyordu. Nasıl yani dedi .. Uzun uzun anlattıktan sonra ,hepsi bize inandı ,güvendi tamam dedi.Babamın yıllardır dürüst esnaflığı ,firmanın yüklü alımları ve bundan sonra nakit çalışacak olmamız ve en önemliside Allah ın yardımıyla herşey planladığımız gibi gitti.

Tabi bu süreç çok çok zorlayıcı bir süreçti.Fabrikayı çift vardiyaya çıkarmıştık ,bir hafta ben bir hafta kardeşim fabrikada yatıyordu.Dayak yemeden kavga etmeyi öğrenemezsin sözünün anlamını anlamış ve ticarette çok önemli dersler almıştır.